کودکان چشم به راهـند که سـقـا بـرسد           کـاش از این سـفـر دور خـدایـا بـرسـد

نـگـرانـنـد کـه بـا بـارش تـیـر و نـیـزه           دست و چشم و علم و مشک، به دریا برسد؟

دشت هم ملتهب ازغصه طفلان شده است           نـکـنــد آب بـدون عـمــو ایـنـجا بـرسـد

رنگ و بوی خوشی ازاهل حرم دور شود           با قـد خـم اگر از علـقـمــه مولا برسـد

مشک هم اشک به بی دستی او می ریزد           کاش یک قطره از این مشک به دریا برسد

بر اخا خواندنش آنقدر صبـوری کرده            تا که اذن از طرف حضرت زهرا برسد

در شب قدر دو چشم تو اسیریم هـنوز            تا که از جانب تو مژدۀ « منّا » برسد

واژه ها پـشت سر هم به تو رو آوردند           تا که این شعر به دست تو به امضا برسد